Een reis door de tijd

September 2021 en ik was op roadtrip door Italie. Zonder plan in mijn autootje rondtoeren. Alleen. Van avontuur naar avontuur. Van plek naar plek. Van dag naar dag. En ergens moest ik natuurlijk weer terug naar huis. Naar werk en leven in Haarlem. Het werk waarvan ik op dat moment overtuigd was het tot ver na mijn pensioen te doen en naar Haarlem waar ik nooooit meer zou vertrekken…

Vanaf mijn laatste bestemming in Italie zoek ik de route terug naar huis. Via Oostenrijk? Zwitserland? Mijn oog valt op Luxemburg. Via Zwitserland naar Luxemburg naar huis. Op Airbnb zoek ik een plek om te overnachten. Een klein kasteel verschijnt op mijn scherm. Het laat mij niet meer los als ik naar de rest van de accomodaties kijk. Ik moet daar heen. Er staat daar iets bijzonders te gebeuren, voel ik. Dat schrijf ik de dag dat ik het reserveer letterlijk in mijn reisdagboek:  

“Er staat daar iets bijzonders te gebeuren. Ik moet er heen…” Reisdagboek Mayke

Een prachtige route brengt mij naar het kasteel uit 1634. Ik ben direct betoverd. In de eeuwenoude hal kom ik de kasteelheer tegen. Een totally overdressed English Dandy. We kijken elkaar aan. Er gebeurt iets. Een niet te beschrijven blik van herkenning/ erkenning. De plek is magisch. Alle verhalen die er al bijna 400 jaar wonen. Je kan ze horen als je heel stil bent… 

Hij nodigt mij uit voor het diner in de avond en haalt mij op in zijn felrode Morgan oldtimer. De zon schijnt, het dak open, de wind door de haren. In het restaurant vraagt hij mij mijn verhaal te vertellen. Hij wil weten waarom ik hem raak. En ik vertel. Over mijn leven. Over het wat lastige en pijnlijke begin, over al het moois wat ik nu heb. Op het prachtige punt waar ik nu sta, vol passie en plezier met veel lieve mooie mensen om mij heen. De perfecte baan. In een prachtig land in een heerlijk huis in het super fijne Haarlem. Ik boek nog een dag bij en ga dan terug naar huis. Met pijn in mijn hart. Ik had graag nog wat langer gebleven…. Het voelt als thuis hier.

Pascal, de kasteelheer, en ik ontmoeten elkaar in Haarlem. Er is een prachtige connectie in veel opzichten. Hij is een bezige en inspirerende man, met een extreem groot oog voor schoonheid en detail. Een van zijn activiteiten is als architect oude vervallen gebouwen opkopen en opknappen. Zo ook het kasteel, Château de Clémency. 
Hij heeft er een beleving van gemaakt. 5 kamers, met in elke kamer een thema. Zo is er The Sherlock, je voelt de verhalen, je ruikt het mysterie. The ’20. Een kamer uit de jaren 20 van de vorige eeuw. Het gouden reisjaar. Men ging op reis in luxe op mooie cruiseschepen. En er is The Peggy’s. Een kamer geïnspireerd op de Belle Epoque. De mooie eeuw, het gouden tijdperk, het leven mag gevierd. De vierde kamer is The Tribute. Een hommage aan de hard werkende staal-en mijnarbeiders.  

De laatste kamer is Pascal’s Angels. En sinds kort omgedoopt tot Pascal’s Angel. Want de enige engel die daar mag wonen ben ik. Lang verhaal kort: Sinds januari woon ik in het kasteel. De bovenste verdieping van het kasteel is een prachtige loft, waar ik mijn intrek heb genomen. En vanuit daar mag ik het kasteel beheren. De gasten verwelkomen en ze een aangenaam verblijf bezorgen. De filosofie van het kasteel is ontmoeten en gezelligheid. Het beschikt over een gemeenschappelijke keuken, een huiskamer/ bibliotheek, een tuin en binnenkort zelfs een sauna. Uiteraard ook hier is veel te zien aan mooie kunst en prachtige details. Het is een reis in de tijd. En vooral tijd om te genieten en ontspannen.

Bekijk Château de Clémency op Micazu.